مفهوم Coworking یا فضای کار مشترک، از نوع فعالیت‌های انسان ناشی شده و شاید نتوان مبدا مشخصی را برای آن تعیین کرد. اما به هر حال اولین بار در سال ۲۰۰۵ یک مهندس نرم‌افزار به نام Brad Neuberg در سانفرانسیسو این واژه را مطرح کرد. Brad که در شرایط سخت مالی قرار داشت، همزمان درحال کار کردن بود و بدنبال راهی می‌گشت تا آزادی و استقلال یک فریلنسر را با ساختار عادی جامعه خود ترکیب کند. برای اینکار، ساخت یک فضای خالی با هدفی سه جانبه را پیش‌بینی کرد که شامل ساختن نوع جدیدی از فضا می‌شد و آن ساختار و حس اجتماعی را که او میخواست، نتیجه می‌داد.

فضاهای کاری مشترک یا coworking space ها اصولا توسط سازمان‌ها یا ادارات دولتی اداره نمی‌شوند و اساسا محیط‌هایی با جوی پویا برای فریلسنرها، پیمانکاران مستقل و یا افرادی که به دلیل سفر و جا به جایی مداوم، یا حتی هزینه‌ی بیش از دفتر کار، اغلب محل مشخصی را برای فعالیت خود ندارند، شامل می‌شود. این محل‌ها الزاما برای استارتاپ‌ها ساخته نمی‌شوند ولی معمولا توسط تیم‌ها و یا استارتاپ‌هایی که به تازگی کار خود را شروع کرده‌اند استفاده می‌شود. شرایط و امکانات موجود در یک coworking space که در اختیار افراد قرار می‌گیرد، اغلب شامل میزکار، اتاق جلسات، برق، اینترنت پرسرعت، حق اشتراک مشخص، چای و قهوه رایگان می‌شود.

بر طبق آمار و از سال ۲۰۰۶، هر سال تعداد این محل‌ها دو برابر شده است و بسیاری از شرکت‌های دانش‌ بنیان و دانش‌محور، برای پیشرفت در حوزه‌های کاری و به تعامل رساندن هر چه بیشتر کارکنان خود از پتانسیل موجود در این فضاها استفاده می‌کنند. چرا که این مسئله باعث شده است تا بسیاری از کارمندانی که از انزوا و از‌ دست‌ دادن تعامل انسانی هنگام کار در محیط بسته‌ی اتاق خود احساس نگرانی می‌کردند، به چرخه‌ی فعالیت کاری برگردند و پیشرفت چشمگیری را در کار خود شاهد باشد.